Arpine Hovhannisyan, head of the Armenian delegation to the Parliamentary Assembly of the Council of Europe, has been elected as vice-president of the European People’s Party political group.
The election took place during the EPP political group session.
Arpine Hovhannisyan, who also serves as Vice-Speaker of the Armenian Parliament, is among the top three most voted for candidates from an overall 20.
PanARMENIAN.Net – WikiLeaks, an international non-profit organisation that publishes secret information, has unveiled materials concerning the process of the 2007 parliamentary elections and the 2008 presidential election in Armenia.
According to the whistleblowing website, current Republican nominee for the president’s post Armen Sarkissian was among the prime ministerial candidates back in 2007 alongside Tigran Sargsyan (who went on to become the premier in 2008) and Hovik Abrahamyan (who succeeded Sargsyan).
The information was reportedly provided by then Deputy Minister of Finance and Economy David Avetisyan, while the document is dated September 14, 2007.
Avetisyan said that Sarkissian was the preferred choice of all those in then PM Serzh Sargsyan's circle who hoped for a new wave of political and economic reform, more open governance, and a pro-Western stance. Avetisyan said he himself would only stay on in Armenia after the presidential elections if Sargsyan chose Sarkissian to be PM.
“Only Sarkissian, among the leading candidates, would represent an infusion of badly-needed new blood and new ideas into the closed circle of the Armenian ruling establishment, and represent a chance to break the culture of corruption that threatens to consume the Armenian political elite,” the document says.
Now president Sargsyan had wanted to bring in a lot of non-partisan technocrats to signal his intention to inject fresh thinking and clean, meritocratic management into the new cabinet.
However, he was significantly stymied in this by old-guard Republican stalwarts Tigran Torosyan (parliament speaker)and Galust Sahakyan (formerly Republican Party faction leader in parliament), who insisted that more positions go to party loyalists. Avetisyan said that, while Sargsyan had been forced to cede ground to the party barons during this pre-presidential election phase, Sargsian was a patient and methodical man.
“Violence and weapons will solve no issue in Armenia. Only the Republic of Armenia has a monopoly on legally using force. All the necessary institutions and mechanisms have already been created by the Armenian Constitution to solve certain issues, conflicts, complaints and misunderstandings,” said President Sargsyan during the session, dedicated to the National Security Officer’s Day.
According to him, National Security Service and other law enforcement structures have the right to eliminate any threat to the Armenian state.
“I think that your consistent actions and balanced approaches during the developments in July of 2016 are the best evidences of my words. To all those who will try to pursue personal or group interests by illegal methods, I advise to avoid similar adventures,” President Sargsyan said.
According to Serzh Sargsyan, some people try to extremize the security-freedom correlation, turning it into an absolute dilemma.
“This contrast is fake and acceptable for me. Security and freedom are not opposed but rather interrelated and interoperable elements,” he said.
Touching upon the fight against corruption, President Sargsyan suggested following the researches and ratings from international structures.
“Armenia should not register any decline in fight against corruption even if we take the perception of corruption instead of the corruption itself. We need to discover all the shortcomings that bring the perception that we have now in Armenia,” he said.
Touching upon the attacks committed against the Armenian digital infrastructures, Serzh Sargsyan said that only in 2017 Armenia has prevented over 1,5m various attacks, including attempts of hacking state information systems and official web pages.
“Of course, I am not speaking now about the small issues. We are not going to give simple answers by restricting freedom of speech or the right to disseminate information. We will not have internet censorship in Armenia. What is not restricted by the law is practically allowed. I think that the Armenian public is mature enough to be able to solve these issues by mechanism of self-regulation,” the President of Armenia concluded.
The governments of Armenia and Russia have discussed the matter of creating a new national air carrier in Armenia, according to RFE/RL Armenian Service.
“There was a preliminary discussion, after which no substantial step has been taken,” said Sergey Avetisyan, Head of the General Department of Civil Aviation (GDCA) of Armenia, speaking to RFE/RL.
Earlier, Denis Manturov, the Minister of Industry and Trade of Russia, had announced that discussions were held with the Armenian side for already a year now, and noted that this new airline will be operated with Russian production aircrafts.
The Armenian GDCA chief on Thursday confirmed that the matter of these Russian airplanes was conferred on, but added that everything is preliminary.
The Russian side was the first to announce about the talks with respect to creating a new Armenian national air carrier.
Sergey Avetisyan said there are no discussions at this time, and he cannot say whether there will be discussions in the future.
QAZI AHMED, Pakistan, Nov 25, (Agencies): As 200 armed men surrounded their house on a hot August night in 2005, Nazo Dharejo and her sisters grabbed their Kalashnikov and puny stock of ammunition and climbed to the roof.
The gunfight which followed earned her the moniker “Pakistan’s toughest woman”, and became the subject of a film which has been entered in next year’s Academy Awards, vying for glory alongside heavy-hitters such as Angelina Jolie’s “First They Killed My Father” and Joachim Trier’s “Thelma”.
A world away from Hollywood’s red carpet, at the ancestral home Dharejo fought for in Pakistan’s rural Sindh province, she described the night which could lead to Oscar glory.
“I will kill them or die here but never retreat,” Dharejo, now in her late 40s, recalled saying as assailants attacked her home.
Her husband begged her to stand down but she refused, facing down her own relatives — who were armed and had long sought to take her family’s property after her father died leaving no male heir, she said.
Her grandfather had several wives, and the male heirs in other branches of his family were laying claim to her inheritance.
But her family had defied rural Pakistani cultural norms of the time to educate their daughters and teach them they were as good as boys, and the sisters were willing to give their lives to prove it.
From their position on the roof their tiny army — the three sisters, Dharejo’s husband, and some loyal friends and neighbours — held off the onslaught, with household staff making daring runs for more ammunition until daylight broke.
A five-year legal battle over the land eventually saw her foes pay half a million rupees ($4,800) in compensation and offer a public apology — an act of utmost disgrace in rural Pakistan.
Born in a conservative feudal family, Dharejo was entitled to learn the Koran at home — and that was all.
She persuaded her father to allow her and her sisters to study English, which paved the way for her to gain her Bachelor of Arts in economics at Sindh University, where she could study at home and appear in public only for the exams.
But the modern justice system has made few inroads into rural Sindh, where little has changed for centuries in a society dominated by feudalism, and the bloody years-long fight over her family’s land threatened many times to derail her progress.
“It kept intensifying. Five, six murders took place and in 1992 my brother was also murdered,” she explained.
When her father died that same year, the women who visited to pay condolences taunted her mother and sisters that their family line had ended.
But Dharejo’s determination — particularly her defiant stand over her family’s property years later — slowly turned the tide.
Soon neighbours began to speak of her as “Waderi”, a new feminine version of the male honorific “Wadera” meaning something akin to a feudal “Lady”.
“She has become such a huge tree spreading soothing shade to the people around her,” commented Zulfiqar Dharejo as his wife, draped in a traditional printed Sindhi shawl, rocked gently on a nearby swing bed in their sparse drawing room, hung with more guns.
In 2013 Dharejo’s story came to the attention of a British-born Pakistani filmmaker, Sarmad Masud.
Fascinated, he got in touch. The result is My Pure Land, the 98-minute Urdu-language film version of Dharejo’s story starring Suhaee Abro, which became the UK’s official entry in the Oscar’s foreign language category.
Contenders
It faces tough competition: a record 92 countries have entered this year. Other contenders include Jolie’s film on the Cambodian genocide.
Nominations will be announced in January, with the ceremony held in March.
Masud told AFP: “I was immediately inspired by (Dharejo’s) courage and heroism.”
But he conceded making the movie, filmed in some 30 days around Lahore, had been tough.
Temperatures touched 40 degrees during filming; both he and his wife, the production designer on the film, were briefly hospitalised; and the set was attacked.
Much to his frustration, they also never met their heroine in person, though they spoke often.
Despite its labelling by some critics as a “feminist Western”, My Pure Land has only a few action scenes in it, Masud said.
Ultimately it is a drama about a father’s loving relationship with his daughters, he explained.
“It was important to shine a light on characters and a part of the world which is very rarely accurately represented on screen,” he added.
Dharejo said she was “very happy” with the the final film, adding that the triumphant story belongs to Sindh and Pakistan”.
She said: “That is an honour for me.”
Also:
TEHRAN, Iran: Armenia’s foreign-language film submission to the Academy Awards for this year invites viewers to imagine a world without war, according to its director.
Anahid Abad, the director of “Yeva,” said at the Iranian premiere of her debut movie on Thursday, “The world without any war is much more beautiful, even for warmongers.”
The film tells the story of a young woman who escapes her influential in-laws with her daughter, Nareh, after her husband’s tragic death and takes refuge in a village in the Karabakh region.
Criticizing war, Abad said its consequences are long lasting. “I was not directly in frontline of any war, but war was a part of my life,” said Abad.
Abad has a long track record working in Iranian cinema as an assistant director.
Her film is a joint production between the National Cinema Center of Armenia and the Iranian Farabi Cinema Foundation in Tehran, where the Iranian premiere was held.
The foundation also submitted Iran’s foreign-language film entry to the Academy Awards for this year, another anti-war film by a female director, Narges Abyar’s “Nafas (Breath).”
Alireza Tabesh, the managing director of the foundation, told The Associated Press that both countries submitting anti-war films by female directors this year was “an invaluable coincidence”.
“Launching co-production projects with countries in the region… is one of the main goals of this foundation”, Tabesh said, “It offers the opportunity of entering into new markets and enables film producers to share their visions.”
Iran has one of the largest Armenian communities in the world.
Բանակում ոչ մարտական պայմաններում մահացած 3 զինծառայողների գործերով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը վերջերս հարցեր է ուղղել Հայաստանի կառավարությանը։ Այս մասին գրում է Լրագրողներ հանուն մարդու իրավունքների իրավական լրատվական կայքը:
Զինվորական գործերի ուսումնասիրություններից ու փաստերի համադրումից ակնհայտ է դառնում, որ Հայաստանի իրավապահ եւ արդարադատական համակարգերը հանցավորության հասնող համառությամբ փորձում են իրականությունը թաքցնել մահացած զինծառայողների հարազատներից։
Ի՞նչ սխեմա է գործում։ Զինծառայողի մահվան փաստով հարուցվում է քրեական գործ, բայց կատարվում է ոչ արդյունավետ և ոչ օբյեկտիվ քննություն, արդյունքում՝ չեն բացահայտվում և չեն պատժվում սպանությունների հեղինակները։ Նախաքննական մարմինն ինտենսիվորեն օգտագործում է ինքնասպանության վարկածը շրջանառության մեջ դնելու, և դրա շուրջ պատմություն կառուցելու պրակտիկան։ Քրեական գործի պատմության խեղաթյուրումը գործը կարճելու հիմք է ստեղծում։
Այս պայմաններում լիովին բնական է, որ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը Հայաստանից ստացված զինվորական գործերով պարբերաբար որոշումներ է հրապարակում՝ փաստելով, որ գործի քննության ընթացքում էական խախտումներ են թույլ տրվել։
Հովհաննիսյանն ու Կարապետյանն ընդդեմ Հայաստանի
Եվրոպական դատարանը վերջերս Հայաստանի կառավարությանը հարցեր է ուղղել ԼՂՀ Պաշտպանության բանակում սպանված զինծառայողներ Ռոբերտ Հովհաննիսյանի և Անդրանիկ Սարգսյանի գործերով։ Սա մի միջադեպ է, որի ընթացքում մահացել է 6 զինծառայող:
2010 թվականի հուլիսի 28-ին մարտական դիրքում հայտնաբերվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության բանակի զինծառայողներ 19-ամյա Ռոբերտ Հովհաննիսյանի, 21-ամյա Անդրանիկ Մարգարյանի ու ևս 4 հոգու դիակները։ Ըստ պաշտոնական վարկածի՝ ավագ լեյտենանտ Վարդգես Թադևոսյանը մարտական հերթապահության ժամին մարտական դիրքում քնած է հայտնաբերել զինծառայողներ Անդրանիկ Սարգսյանին ու Կարո Այվազյանին։ Սպան կշտամբել ու հայհոյանքներ է տեղացել, սկսել է ծեծել նախ Անդրանիկ Սարգսյանին։
Կարո Այվազյանը հասկացել է, որ հաջորդն ինքն է, և իրեն ամրակցված զենքից կրակել, սպանել է հրամանատարին, ապա մյուս 4 ծառայակիցներին, որից հետո ինքնասպան է եղել։ Հանցագործություն կատարած անձանց մահվան հիմքով հարուցված քրեական գործը մեկ տարի անց կարճվել է: Տուժող կողմը բողոքարկել է նախաքննական մարմնի այս որոշումը, ինչը մերժվել է։ Սպանված զինծառայողների հարազատներին կասկածելի է թվացել, որ վարույթն իրականացնող մարմինը քննություն չի իրականացրել սպանված զինծառայողների մարմինների վրա հայտնաբերված վնասվածքների ուղղությամբ։
«Հայաստանի Հանրապետությունը չի պաշտպանել իր վերահսկողության տակ գտնվող զինծառայողների կյանքի իրավունքը, պատշաճ քննություն չի իրականացրել դրա խախտման ուղղությամբ՝ քրեական գործում առկա բազմաթիվ չպարզաբանված հարցերի ու հակասությունների առկայության պայմաններում»,- Եվրադատարան ուղարկված գանգատում Ռոբերտ Հովհաննիսյանի և Անդրանիկ Մարգարյանի իրավահաջորդների ներկայացուցիչներն այսպիսի պնդումներ են ներկայացրել,- «Դրանով խախտել է Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածով ամրագրված կյանքի իրավունքը»:
Սպանված զինծառայողների իրավահաջորդների ներկայացուցիչները գտնում են, որ պատշաճ քննություն չի իրականացվել հրամանատարի կողմից իր ենթակայության ներքո գտնվող զինծառայողների նկատմամբ սահմանված կարգով տույժ կիրառելու փոխարեն նրանց խոշտանգման ենթարկելու ուղղությամբ: Պետությունը սրանով խախտել է Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածով ամրագրված խոշտանգումներից զերծ մնալու իրավունքը: Եվ վերջապես՝ տուժողների իրավահաջորդները զրկված են եղել հետաքննությանը մասնակցելու հնարավորությունից, ինչով խախտվել է նրանց՝ ՄԻԵԿ 13-րդ հոդվածով ամրագրված իրավական պաշտպանության արդյունավետ միջոցի իրավունքը:
Գանգատը 2013 թվականին ՄԻԵԴ ներկայացրել են սպանված Ռոբերտ Հովհաննիսյանի և Անդրանիկ Մարգարյանի իրավահաջորդների ներկայացուցիչներ ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի նախագահ Արթուր Սաքունցը և կազմակերպության իրավաբան Արայիկ Զալյանը: Իրավունքների խախտումների վերաբերյալ հարցերին Հայաստանի կառավարությունը պետք է պատասխանի 16 շաբաթվա ընթացքում։
Ալավերդյանն ընդդեմ Հայաստանի
Ոչ պակաս հարցականներ է պարունակում ծնունդով հրազդանցի, խաղաղ պայմաններում մահացած զինծառայող Էդվարդ Ալավերդյանի գործը, որը ևս Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի վարույթում է։ Դիմումատուն զինծառայողի հայրն է՝ Սեմյոն Ալավերդյանը։
Ըստ քրեական գործի տվյալների՝ 2011 թվականի հուլիսի 29-ին ժամը 06։45-ին 19-ամյա զինծառայող Էդվարդ Ալավերդյանը Հադրութի զորամասի մարտական դիրքում ինքնասպանություն է գործել։ Ըստ մեղադրական եզրակացության՝ Էդվարդն այդ քայլին է գնացել զինծառայակից Սահակ Ասլիբեկյանի կողմից պարբերական բնույթ ստացած ապտակների ու սպառնալիքների պատճառով։ 2013 թվականի հուլիսի 3-ի դատավճռով Սյունիքի մարզի դատարանը ինքնասպանության հասցնելու մեղադրանքով Սահակ Ասլիբեկյանին դատապարտել է 6 տարվա ազատազրկման։
Այս գործում նախաքննական մարմինը կիրառել է արդեն դասական դարձած ինքնասպանության հասցնելու հոդվածը, մինչդեռ պաշտպանական կողմը կասկածներ ունի, որ իրականում սպանություն է տեղի ունեցել և հանցագործներից առնվազն մեկը գտնվում է ազատության մեջ։
Մահացած զինծառայող Էդվարդ Ալավերդյանի իրավահաջորդների գնահատմամբ՝ զինծառայողի մահվան գործն ի սկզբանե սխալ որակմամբ է գնացել դատարան: Տուժող կողմի ներակայացուցիչ փաստաբան Ինեսսա Պետրոսյանի կարծիքով՝տեղի է ունեցել սպանություն «Գործի քննության ընթացքում փաստեր են կոծկվել ու կան խնդիրներ»։
Նման պնդման համար ի՞նչ փաստեր է բերում պաշտպանական կողմը։ Զինծառայողի մահվան հաջորդ օրը՝ 2011 թվականի հուլիսի 30-ին, քննիչ Հայրապետյանը դատահետքաբանական ու դատաձգաբանական փորձաքննություն է նշանակել, սակայն որոշումն ու ինքնաձիգը փորձագիտական կենտրոնը ստացել է միայն հոկտեմբերի 17-ին: Ինքասպանության գործիք զենքի վրա մատնահետքեր չեն հայտնաբերվել։ Խնդրահարույցն այն է, որ զենքը փորձագետներին է հասել միայն երկուսուկես ամիս անց, ինչը հարազատներին հիմք է տվել կարծելու, որ հնարավոր է, հանցագործությունն այլ մարդիկ կատարած լինեն և հատուկ չեն ներկայացրել զենքը փորձագետներին, որպեսզի հետքերը կորչեն։
Ո՞ւր է տանում գործի կոծկման հետքը։ ԼՂՀ ռազմական ոստիկանության տրամադրած տեղեկության համաձայն՝ դեպքի օրը ի թիվս 6 այլ զինծառայողի՝ ՌՈ բերման էր ենթարկվել նաև շարքային Սեդրակ Գևորգյանը, որն, ըստ գործի նյութերի, հուլիսի 1-ին արդեն զորացրված էր և այլևս շարքային զինծառայող չէր։ Էդվարդ Ալավերդյանի հարազատներին ակնարկներ են հասել, որ իրենց տղայի մահվան ու սպանության մեջ մեղավոր են 2 զինծառայող և 1 քաղաքացիական անձ: Հատկաշականն այն է, որ հենց նախաքննության ընթացքում նույն Սեդրակ Գևորգյանի նկատմամբ համաներում է կիրառվել։
Եվրոպական դատարան ներկայացրած գանգատում «ինքնասպան» զինծառայողի հայրը համոզմունք է հայտնել, որ որդու մահվան իրական հանգամանքները պարզելու ուղղությամբ իշխանությունները չեն կատարել արդյունավետ քննություն, ինչպես պահանջում է Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածը։ ՄԻԵԴ-ում Սեմյոն Ալավերդյանը վիճարկում է նաև հետաքննական մարմնի առաջ քաշած ինքնասպանության վարկածը։
Մալխասյանն ընդդեմ Հայաստանի
Եվս մեկ զինվորական գործ Եվրադատարանում, որն ակտիվ քննության փուլ է մտել։ ԼՂՀ ՊԲ-ի շարքային զինվոր Արեգ Մալխասյանը բանակում հասցրել է ծառայել ընդամենը 7 օր։ 22-ամյա Արեգը մահացել է 2009 թվականի հուլիսի 4-ին, երբ պսակաձև անոթների արյան շրջանառության սուր խանգարման պատճառով շտապ տեղափոխվել էր Մեխակավանի հոսպիտալ։
Մինչ որդու զորակոչվելը Արեգի ծնողները երկարատև ու տանջալի պայքարի ճանապարհով են անցել, հազար ու մի դուռ թակել, որ հիվանդ զավակին բանակ չզորակոչեն։ Նրա բժշկական փաստաթղթերում արտացոլված են եղել ստամոքսի հետ կապված հիվանդություններ, ինչն անտեսվել է Արաբկիրի զինկոմիսարիատի բժիշկների և հատկապես՝ Արաբկիրի զինկոմիսար Արմեն Ուլիխանյանի կողմից։
Վերջինս առանցքային դերակատար է այս գործում։ Զինծառայող Արեգ Մալխասյանի հայրը պատմել է, որ զինկոմ Ուլիխանյանը նորակոչիկի առողջական վիճակի մասին ակտից հանել է ստամոքսի հիվանդության վերաբերյալ արձանագրված բժշկական ախտորոշումները։ Այդ պատճառով հիվանդ երիտասարդին զորակոչել են բանակ։ Կեղծիքների գնացած զինկոմի արարքն այդպես էլ իրավական գնահատականի չի արժանացել։
Քրեական գործով հարցաքննված բժիշկները պնդել են՝ Արեգը բանակ չէր զորակոչվի, եթե նրա հիվանդության փաստաթղթերն առկա լինեին անձնական գործում։ Նրանք նաև եզրակացրել են, որ Արեգ Մալխասյանը երկրորդ անգամ պետք է գործիքային հետազոտման ենթարկվեր: Սրանից հետևություն, որ հիվանդին կրկնակի հետազոտման չենթարկելը ինքնին խոսում է հանցավոր արարքի առկայության մասին:
Այդուամենայնիվ, նախաքննական մարմինը գտել է, որ Արեգ Մալխասյանի մահը չի եղել որևէ բժշկի կամ պաշտոնատար անձի անփութության հետևանք։ Ըստ այդմ էլ՝ քրեական գործով վարույթը կարճվել է, որևէ անձի նկատմամբ քրեական հետապնդում չի իրականացվել։
Տուժողի իրավահաջորդի ներկայացուցիչ, փաստաբան Սեդա Սաֆարյանը Եվրադատարան ներկայացրած գանգատում նշել է, որ պետությունը չի կատարել իր պարտականությունները․ «Զորակոչիկի առողջական վիճակը պատշաճ չի հետազոտվել, զինվորի մահվան փաստով արդյունավետ քննություն չի ապահովվել, մեղավորներին բացահայտելու և պատասխանատվության ենթարկելու առումով խախտվել են նաև գործի քննության ողջամիտ ժամկետները»:
Սպասվում է, որ Եվրադատարանն այս գործերով մոտ ապագայում դրական որոշումներ կկայացնի։ Նշենք, որ բացի վերոնշյալ 3 գործերը, օգոստոս ամսվա դրությամբ Եվրադատարանում ակտիվ քննության փուլում է գտնվում Հայաստանից ստացված ևս 7 զինվորական գործ։ Դրանք են՝ «Միրզոյանն ընդդեմ Հայաստանի», «Մանուկյանն ընդդեմ Հայաստանի», «Դիմաքսյանն ընդդեմ Հայաստանի», «Ադամյաններն ընդդեմ Հայաստանի», «Վարյանն ընդդեմ Հայաստանի», «Հովհաննիսյանը եւ Նազարյանն ընդդեմ Հայաստանի», «Մկրտչյանն ընդդեմ Հայաստանի»։ Այս դիմումների շարքը սկսվել է 2010 թվականից։
1 զինծառայողի՝ Սուրեն Մուրադյանի մասով քննությունն արդեն ավարտվել է և Եվրադատարանն իրավական գնահատական է տվել։ Հատկանշական է, որ 11 դեպքերից միայն 2-ն են Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերին վերաբերում։ Մնացած 9 գործը Արցախի ՊԲ-ի զինծառայողներին է առնչվում։
Մահվան 10 օրեր․ Սուրեն Մուրադյան
Զինծառայող Սուրեն Մուրադյանի գործը լավագույն օրինակներից է, թե Եվրադատարանն ինչ խորությամբ է քննություն կատարում։ ՄԻԵԴ-ը պարզապես քարը քարին չթողեց հայաստանյան իրավապահների սարքած գործից: Բացահայտվեց, թե ինչպես են քննչական մարմինները, զինվորական դատախազությունը, և դատարանները կեղծել քրեական գործը: Արդյունքում Հայաստանի կառավարությունը Մուրադյան ընտանիքին 55 000 եվրո փոխհատուցում տրամադրեց:
Զինվորի մահը վրա է հասել 10 օր տևած հոգեբանական և ֆիզիկական բռնությունների արդյունքում: Սուրեն Մուրադյանը Լեռնային Ղարաբաղի բանակ է զորակոչվել 2001 թվականին: Հաջորդ տարվա օգոստոսի 3-ին Սուրենին հոսպիտալացրել են մալարիայի կասկածանքով: Հաջորդ օրը Սուրենի վիճակը կտրուկ վատացել է, կորցրել է գիտակցությունը, բժիշկներին չի հաջողվել նրան ուշքի բերել ու նա մահացել է: Արյան անալիզները, սակայն, հերքել են մալարիայի առկայությունը:
Հետմահու փորձաքննությունն ու դիահերձումը հաստատել է, որ զինծառայողը մահացել է փայծաղի պատռվելու հետևանքով՝ ներքին արյունահոսությունից: Վնասվածքն առաջացել է բութ հարվածից: Նույն հատվածում հայտնաբերվել են նաև հին և նոր կապտուկներ: ՄԻԵԴ-ը համարել է, որ առկա են եղել բավարար ապացույցներ, ըստ որոնց՝ վնասվածքը կարող էր հասցված լինել բարձրաստիճան սպաների բռնությունների հետևանքով։
Եվրոպական ատյանը եզրակացրել է, որ հայաստանյան իրավապահները ձախողել են արդյունավետ հետաքննությունը. «Դատարանը համարում է, որ պաշտոնյաները չեն ներկայացրել համոզիչ բացատրություն Սուրեն Մուրադյանի վնասվածքի և դրա հետևանքով նրա մահան վերաբերյալ…»:
Զինծառայող Սուրեն Մուրադյանի գործով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի որոշմանը գնահատական է տվել փաստաբան Վահե Գրիգորյանը՝ այն համարելով ամենափաստարկված և հիմնավոր պատասխանը դատախազությանը, իրավապահ մարմինների բարձրաստիճան ղեկավարներին․ «․․․որոնք չտեսնելու են տվել կամ հանցավոր լռություն են պահպանել նույնիսկ այն ժամանակ, երբ սպանվածների հարազատներն ու փաստաբանները ժամկետային զինծառայողների կյանքի իրավունքին վերաբերող գործերով ուղիղ ապացույցներ են ներկայացրել»:
Սուրեն Մուրադյանի գործով եվրոպական ատյանը հատկանշել է․ «Հայաստանի իշխանությունները պատասխանատու են Լեռնային Ղարաբաղում զինծառայողի մահվան գործով ոչ արդյունավետ քննության համար»:
Սաբոտաժ՝ Հայաստանի պաշտպանունակության դեմ․ գնահատական իրավիճակին
Զինվորական գործերը գտնվում են փաստաբան Վահե Գրիգորյանի մշտական դիտարկման ներքո։ Նա որպես զինվորական գործերի քննության ձախողման ու իրականության կոծկման պատասխանատու թիրախավորում է իրավապահներին ու դատավորներին, որոնք փաստաբանի գնահատմամբ, հատուկ դիտավորությամբ կազմակերպել ու սաբոտաժ են իրականացնում Հայաստանի պաշտպանունակության դեմ․ «Սա պրոֆեսիոնալ հակաքարոզչությո՞ւն է Հայաստանի դեմ: Սա զինված ուժերի, պաշտպանական այլ համակարգերի եւ դրանց սնող հանրային սեկտորը բարոյալքելուն ուղղված եւ հետևողականորեն իրականացվող քաղաքականության արդյո՞ւնքն է»։
Զինվորական գործերի քննության ժամանակ դատաիրավական մարմիններն իրավական սահմանումներից զատ պետք է կարևորեն ու առաջին պլան մղեն մարդկային գործոնը․ «Վստահ եմ, որ զինվորական իրավապահների եւ դատավորների համար զինծառայողների հարազատների կրած տառապանքը որեւէ նշանակություն չունի։ Վիշտը նրանց բավական չի, հիմա էլ պետք է բազում հոգսերը մի կողմ դրած անորոշության մեջ տարիներով խարխափեն՝ իրենց որդու կամ եղբոր հետ պատահածից նվազագույն արժանահավատ տեղեկություն ձեռք բերելու համար՝ հազար ու մի դուռ բախելով, ծառայակիցներին տարիներ հետո գտնելով եւ հարցուփորձ անելով, …»:
Փաստաբանի գնահատմամբ՝ երևում է քաղաքական կամք՝ արգելել որեւէ միջամտություն, որը կարող է բերել իրավիճակի շտկման։
Փաստաբան Սեդա Սաֆարյանի համոզմամբ՝ զինվորական սպանությունների հեղինակները չեն պատժվում վարույթն իրականացնող մարմնի սուբյեկտիվ քննության պատճառով։
«Եթե հարցը վերաբերվում է՝ զինվորը զինվորի նկատմամբ ի՞նչ արեց, այս համատեքստում ինչ-որ մեկը պատժվում է, սակայն ինչ վերաբերվում է բժիշկների, հանձնաժողովների անդամների, պաշտոնյաների գործողություններին, ցավոք դրանք քննության առարկա չեն դառնում։
Զինվորական գործերի քննությունները ոչ թե քրեական դատավարության օրենքներով են ընթանում, այլ քաղաքական որոշումներով»։ Զինվորական գործերը կոծկող հակամարդկային մեքենան աշխատում է քննչական, դատախազական և դատական մարմինների կուռ գործակցությամբ։ Փաստացի, ստացվում է, որ պետությունը հրաժարվում է իր հիմնական գործառույթից՝ ապահովել անձի կյանքի իրավունքը։
Armenpress News Agency, Armenia November 13, 2017 Monday Ethnic Armenian founding members of new Turkish political party under media spotlight YEREVAN, NOVEMBER 13, ARMENPRESS. A new Turkish political party, called Iyi partisi – meaning Good Party, the founder of which is former defense minister Meral Aksener, is seriously contending for entering the parliament in the upcoming elections. Many have withdrawn from the Nationalist Movement party to join the ranks of this new party. Turkish media have recently focused on the fact that two Armenians are among the founding members of the party. One of them is Elmas Kirakos, member of the founding council of the party. In an interview to a local media, he said: “I go to church, I know my God. I am Armenian and I will never hide my identity. I am a citizen of Turkey, however my ethnicity is Armenians”. Turkish media have focused particularly on the Armenian origin of the other founding member, mentioning that his ethnicity has been attempted to be hidden. According to Turkish media, Taylan Yildiz, the co-chair of the party, has Armenian ethnicity. Yildiz has worked for Google and is known as the “genius son” of Google. Meral Aksener is expected to the main rival of president Erdogan during the upcoming elections.
There is a diplomatic scandal between the United States of America and Turkey, the US embassy in Ankara announced that it was going to stop granting visas to Turkish citizens. Yesterday, some hours after this announcement, the Turkish Embassy in Washington announced that in response, Turkish visa granting to the US citizens was terminated.
The US Embassy in Ankara announced that the recent events had led to a reassessment of how the Government of Turkey used to fulfill its obligations in ensuring the security of property and personnel of the United States Mission.
Details are available here
Today, Artsvik Minasyan, Nature Protection Minister, met with Eco Media Network journalists, answering their questions in the Jrvezh Forest Park.
The Minister spoke about the implemented and planned programs. In particular, she spoke about a project called “Nature-Foreign Debt”, in which the Ministry of Finance has direct involvement. “We have already met with the WB. The essence is that Armenia has external debt to some countries which, in turn, have an international obligation of being engaged in environmental programs. Our suggestion is that instead of paying debts to those countries, we should invest the sum in our environmental improvement program. These countries should agree to the investment, thus considering the debt paid back. What is their interest? They have about a dozen international commitments as developed or large-scale countries, starting from the climate change, maintaining biodiversity, and so on. In other words, these countries need to make their payments to international funds, from which redistribution to the developing countries takes place. We propose to immediately work with these countries, excluding the entire circulation. Our proposal is beneficial to both sides.”
The Minister said that in order to persuade those countries to participate in this program, we must choose the right direction of the environment, which will be imports of tenenology, raw materials and services from these countries. “I will mention the Russian Federation, as a simple example. Today we have a problem of timber, as a result of which pressure is great on our forests. If we succeed in importing wood from Russia through this system at cost price or at a lower cost, means that we will reduce the pressure on the forests in Armenia. Also, as we have undertaken a commitment that by 2050 we should the country’s increase forest areas with 20% , then we should implement new forest founding projects; this program could be a good prerequisite.”
Countries that we owe and are viewed within the framework of the project “Nature-Foreign Debt” are Japan, Germany, Russia, USA and France. Untill 2050, Armenia owes these countrys $570 million. “Until mid-October, the WB will launch its pre-program activities outside the country, and then we will start bilateral negotiations with the countries. This program is unprecedented. There is an experience in the world, but it has come from one direction when the country had an external debt, was on the edge of the default, only then turned to such a program. We do not have that problem today, from the point of view of the external debt, we are not considered to be such a country; that’s why we are unprecedented. It contains some risk: international organizations can see a problem, so we say that our task is not to reduce external debt, but to improve the environment; external debt repayment will only be the consequence of the enviromental improvement.”